Onafhankelijk afhankelijk

Vorige week wilde ik mijn woonkamer verbouwen. Zo gedacht, zo gedaan. De verandering was niks bijzonders, de zit- en eethoek omruilen, dat was het. Met wat gesjor en getrek, kwam ik een heel eind dus binnen een half uur stonden de grote zithoek en zware houten eettafel op een andere plek in de woonkamer.

Er was nog één euvel te overwinnen: het omzetten van de TV. Bewust had ik dat tot het laatste bewaard, wetende dat dit niet zo gemakkelijk zou zijn als twintig jaar geleden. Inderdaad, twintig jaar geleden. In die jaren ertussen woonde ik samen met de vader van mijn kinderen en was technische apparaten ‘zijn domein’. En had je vroeger alleen maar de stekker en de TV kabel die lang genoeg moest zijn. Nu hing er ook nog een modum, een digitaal TV kastje en een harde schijf aan. Oftewel een wirwar van kabeltjes. En mijn huidige vriend is handig op andere gebieden, dus op hem wachten had in dit geval niet zoveel zin ;-). Maar och, als ik gewoon maar zou onthouden waar ik welk kabeltje uittrok, zou het vanzelf wel goed komen.

Ik kwam een heel eind. De kabeltjes die ik lostrok waren best logisch. Dat zou ik wel weer terugvinden. Ik was er bijna. Zie je, dit ging goed! Tot ik bij de laatste twee kabels kwam en dezen vanuit de muur slechts 1 meter lang waren terwijl ik de TV 7 meter verderop wilde zetten. Ik leer door te doen, dat is wel duidelijk. Dus stond alles anders behalve de TV. Toen mijn zoon thuiskwam, vroeg hij meteen of het niet handiger was om de TV dan ook te verplaatsen. Ja, dat zou inderdaad handiger zijn …

In hoeverre tast een relatie je zelfredzaamheid aan? Je partner doet dit, jij doet dat. Daar waar de één affiniteit mee heeft of goed in is, laat je al gauw structureel aan de ander over. Of je verdeelt de taken om het zo samen goed te regelen. En dat is fijn, want je kunt niet alles zelf en je hoeft niet alles zelf te kunnen. Maar ergens maakt het je misschien ook een beetje lui. Want waarom zou ik leren boren, of in dit geval interesse tonen in de technische apparatuur in huis, als mijn vriend dat toch altijd doet? Totdat je er opeens alleen voorstaat en blijkt dat het best handig was als je dit zelf had gekund. Hierdoor word ik de laatste maanden wat meer uitgedaagd om te kijken óf ik het niet zelf kan in plaats van de vanzelfsprekendheid ervaren dat het toch wel gebeurt. 

Toch is dit geen pamflet om alles alleen te gaan doen. Want wat ik ook geleerd heb in de afgelopen jaren is dat hulp vragen en taken verdelen geen schande is. Het maakt je leven zelfs heel wat lichter. Dus de uitdaging van zelfredzaamheid zit niet zozeer in alles ZELF doen maar veel meer in bedenken wie of wat ik nodig heb om het voor elkaar te krijgen. Gelukkig had de vader van mijn kinderen nog een kabel liggen en wist hij ook hoe de kabel heette die ik nieuw moest kopen. Met zijn hulp kon ik daarna alleen verder. En trots dat ik was toen ik een dag later eigenhandig de TV hoek kon verhuizen!

Dus iets zelf doen en kunnen geeft voldoening maar taken verdelen of als anderen uit zichzelf iets voor jou willen doen ook. Zo heb ik de afgelopen 8 maanden nog niet één keer mijn eigen tuin op orde heb gemaakt omdat mijn huidige vriend dat leuk vindt om te doen en hier goed in is. Als onafhankelijke vrouw, ben ik namelijk op heel wat fronten (on)gewild afhankelijk maar ook een beetje lui. Wat het ook is, gelukkig dat ik niet niet alleen op deze wereld ben,  want dan zou ik mezelf pas echt niet kunnen redden!

Waarin ben jij onafhankelijk afhankelijk of misschien een beetje lui? Oftewel, heb jij dingen waarbij je blij bent met de hulp van anderen?