Bij het lezen van dit artikel, werd er iets in mij geraakt
Ook ik duik soms liever weg in mijn telefoon of achter mijn beeldscherm op een openbare plek. Levend midden in de maatschappij, zoek ik bewust de rand op, of het liefst even daarbuiten. ‘Er even niet zijn, onzichtbaar zijn’. Ik heb een keuze .. hoeveel mensen zouden ‘in de maatschappij’ willen staan maar staan dat niet, door hoe we het organiseren, denken, doen…waardoor zij ongewild onzichtbaar worden.
Contact van mens tot mens
Tijdens een bijeenkomst werd aanwezigen gevraagd wat het bieden van inclusief onderwijs vraagt. Antwoorden waren onder andere: je grenzen verleggen en nieuwsgierig zijn. Dat is precies wat dit meisje doet. ‘Vaak zoekt ze naar een manier om in contact te komen…. Zo ontstaan gesprekjes van mens tot mens, waarin alle betrokkenen enkele ogenblikken meer zijn dan anonieme voorbijgangers, maar daadwerkelijk voor elkaar tot leven komen…’
Contact … ik vermijd het dus soms …
Hoe tegenstrijdig dat ook klinkt met ‘mijn missie’ voor een inclusieve samenleving. Terwijl ik weet dat openstaan en nieuwsgierig zijn, juist ook op momenten dat het even lastig is, ik dat lastig vind, de wereld mooier kan maken.
Iets anders willen vraagt over drempels heen stappen.
Je eigen grenzen te verleggen.
En gaan doen!
Want oefening baart kunst …
Welke grenzen zou jij willen verleggen omdat je denkt dat dat de wereld mooier maakt?
#inclusie #onderwijs #samenleving #leven #grenzen #contact #doen
