We zitten met zijn vieren in een klein kantoortje
Er staat een volgende bijeenkomst inclusie op de planning maar het is nog niet geheel duidelijk wat nu het beste programma is. Wat een logisch vervolg leek, lijkt door signalen uit de organisatie opeens helemaal niet meer logisch. Maar wat dan wel? De meningen lopen uit elkaar. Ik weet dat de beste oplossingen ontstaan door juist alle perspectieven de ruimte te geven en vooral oprechte nieuwsgierige vragen te stellen. En toch voel ik hoe ik tijdens het gesprek word meegezogen in mijn emoties en mijn eigen perspectief met herhaling op tafel leg. Het schuurt, het wrikt en de ruimte en mijn wangen voelen warm.
Ik ben nooit ‘zo’n meisje’ geweest…
Dat in verrukking was over een popband of artiest en de hele slaapkamer hiermee volplakte. Toch kan ik wel bewondering voelen voor mensen als ze ergens heel goed in zijn en raak ik geïnspireerd als ze mij bewust maken van nieuwe mogelijkheden en/of invalshoeken. Zo keek ik ontzettend uit naar het college van Joris Luyendijk. Meerdere boeken had ik gelezen waaronder de 7 vinkjes. Hoe mooi om van gedachten te kunnen wisselen en gevoed te worden.
En inderdaad…
Het college was zoals gehoopt inspirerend en verrijkend met onder andere de eye-opener om tijdens een onderzoek niet op zoek te gaan naar het antwoord maar naar de vraag en met een heldere uiteenzetting van diepere lagen van vragen die je kon stellen in een dialoog; van verdiepen, verbreden, illustreren en bevragen op de gevoelslaag (affectie), je richten op wat er non-verbaal gebeurt tot de laag van voelen in jezelf; wat gebeurt er in mij.
Er gebeurde iets in mij …
Op het moment dat er gezegd werd dat je bij mannen over het algemeen beter niet kon doorvragen op de affectieve laag als zij geraakt waren door iets omdat dit de mogelijkheid voor het vervolgen van een goed gesprek in de weg zou kunnen zitten omdat ze niet meer uit de emotie kwamen, voelde ik het uit mijn tenen omhoog opborrelen. ‘Hoezo kun je bij mannen beter niet doorvragen op de emotie … Vind je dat niet stigmatiserend, generaliserend en hokjesdenken?’ Niet alle mannen zijn toch hetzelfde?
Het was niet eens zozeer deze eerste vraag
Ondanks dat daar ook al een ‘wijzend vingertje’ in zat maar vooral hoe ik daarna reageerde toen ik het idee had dat de kern van mijn vraagstuk niet begrepen werd. Ik schoot in het overtuigen waardoor ik alle verbinding verloor. Zoals bij mijn collega’s laatst, die ik net zo kan bewonderen als Joris Luyendijk vanwege juist hun verfrissende en andere kijk.
Waar het hart van vol is, stroomt de mond van willen over
Het liefst zou ik hebben dat vanaf vandaag de wereld er anders uitzag en iedereen daadwerkelijk welkom was en gezien wordt zoals hij of zij is. Zonder generalisatie, stigma en of hokjesdenken. Zoals ik mezelf nooit een ‘typische vrouw’ heb gevoeld, vind ik het belangrijk om niemand in ‘zo’n hokje’ te duwen. En meer tijd en ruimte gunnen voor de ‘tussenfase’, voor het op weg zijn naar meer inclusief onderwijs, zodat het dan ook goed gebeurt, vond ik blijkbaar ook even lastig. Raakte misschien een snaar in mijzelf van het anders zijn opgevoed dan anderen en daarmee aan het gevoel niet overal welkom geweest te zijn. Dat wil ik natuurlijk zo snel mogelijk voor iedereen uit de wereld hebben. Willen … Ik wil het graag goed doen. Mijn bijdrage leveren. Aan een betere wereld. Maar in het goed willen doen, zie en hoor ik soms net niet de medemens die recht tegenover me zit.
Gelukkig biedt elke dag weer nieuwe kansen
Met Joris Luyendijk heb ik het niet meer kunnen ‘rechtzetten’. Al geloof ik ook niet dat dit voor hem belangrijk is. Ik was een voorbijganger, een student van een leergang die nog veel te leren heeft. Bij mijn collega’s heb ik het opnieuw op tafel gelegd. Niet mijn overtuiging en willen dit keer maar mijn hart. Ik vroeg hoe de ander mijn gedrag ervaren had en of de ander daardoor wel voldoende ruimte had gevoeld om ook zijn of haar belang en behoefte te delen. We kijken uit naar het vervolg van onze samenwerking.
#verbinding #wederzijds #belang #inclusie #delen #hart #passie
Mooie overdenkingen. Wat schrijf je het mooi op.
Dankjewel Maurice