‘Ik kan je soms achter het behang plakken,
als je me weer eens in de rede valt,
dramt, de controlefreak bent, opdrachten uitdeelt.
Je bent stronteigenwijs, een betweter, een drammer.’
We zitten met vijf vriendinnen in het bos omdat ik 50 word.
Ik heb gevraagd voor brieven die we voor onze begrafenis zouden schrijven.
Eerlijke brieven; niet het ‘over de doden niets dan goeds’ idee.
Dus ik kreeg waar ik om gevraagd had.
Je zult wel denken, dat klinkt als een heel gezellig weekend….
Geloof me, dat was het! Mede door deze eerlijkheid.
We lachten, huilden, dansten, grapten en proostten.
Op het leven en onze >30 jarige vriendschap.
Een paar dagen later presenteer ik een zakelijk advies.
Op basis van een rondgang langs de velden.
Wat een berg aan expertise zit er in deze groep!
Maar ook aannames, invullingen, twijfel en verloren hoop…
Er is betrokkenheid en de noodzaak voor samen.
Maar hoe zit het eigenlijk met de relatie?
Vragen ze zich wel eens af?
Hoe het is om de ander te zijn…?
‘Misschien is het handig om naamkaartjes te maken’
Zegt een vroege aanwezige voor de presentatie.
Naamkaartjes? Kennen jullie elkaar niet dan?
Het sluit wel mooi aan bij de rode draad van mijn advies.
De huidige problemen zijn te complex voor één oplossing.
De wereld is te complex dat we het alleen kunnen.
Willen we de kracht van onze diversiteit echt benutten.
Vraagt samen-werken in ieder geval ontmoeting.
‘Ik bewonder je moed in de keuzes die je voor jezelf maakt’
‘Je zit in mijn hart en daar is altijd een plek voor jou’
‘Ik heb door jou meer van het leven genoten.’
‘Ik vind je lief’.
Onze vriendschap had het niet overleefd,
als wij niet wisten hoe het was om elkaar te zijn.
Waardoor er met en in al onze onhebbelijkheden,
ruimte bleef voor het geheel en de kracht van ‘samen’.
#vriendschap #samenwerken #hoeishetomjoutezijn
Mooie beschrijving van ware vriendschap.Echt prachtig.Dank daarvoor Mirtel.
Dankjewel!