Begrafenis
We zitten met het team bij elkaar. De vader van een collega is overleden. Het is nog vers, een paar dagen eerder was de begrafenis. De start van de vergadering kan wel even wachten, dit is nu belangrijker; aandacht voor elkaar, voor het laten vertellen van zijn verhaal. We luisteren en zijn blij voor onze collega dat hij goed afscheid heeft kunnen nemen.
Helden
Sommige mensen worden ‘helden’ als ze weten dat ze dood gaan. Ik zie het vaker in programma’s zoals ‘Over mijn lijk’ of ‘Liefde voor later’. De persoon die doodgaat, steunt zijn of haar omgeving met het komende verlies. Want ergens in het proces is er berusting ontstaan. De ongeneeslijk zieke legt zich neer bij het onvermijdelijke einde. Er vindt een verschuiving plaats van gesteund worden naar gaan steunen van de achterblijvers.
You can’t always get what you want
Zo ook een boer op zijn sterfbed. Ooit een kwieke sterke boer, nu krachteloos in bed in zijn woonkamer. Zijn kleinzoon zit naast hem. ‘ Wil je weten hoe ik tegen de dood aankijk?’, vraagt hij zijn kleinzoon. ‘ Nee’, zegt zijn kleinzoon. ‘Te moeilijk?’, vraagt de boer. ‘ Ja’, zegt zijn kleinzoon met het hoofd omlaag. ‘ Als je maar weet dat ik het niet erg vindt’, zegt de boer. Langzaam tilt de kleinzoon zijn hoofd naar zijn opa op. ‘Dat is het mooie aan boer zijn, je weet uit eigen ervaring dat iedereen en alles een keer doodgaat: de dieren, het gras, alles.’. ‘ Ja maar, zou je dan niet langer willen leven?’ , vraagt zijn kleinzoon. “Natuurlijk wel, maar ‘you can’t always get what you want’.
You’ll get what you need
Wat een mooie levensles krijgt dit kleinkind, schiet er meteen door me heen. Alles gaat dood en we krijgen niet altijd wat we willen … Ik zoek het nummer op van de Stones:
You can’t always get what you want
You can’t always get what you want
You can’t always get what you want
But if you try sometimes you just might find
You’ll get what you need
We krijgen niet wat we willen maar soms wel wat we nodig hebben… Hmmm, geldt dat ook in deze context? Ik weet het niet. Ik geloof niet dat de boer het nodig heeft om dood te gaan, dat gebeurt gewoon. Maar wellicht dat hij zijn kleinzoon voor de rest van zijn leven gevormd heeft door deze mooie woorden op zijn sterfbed. Je weet het niet.
Ervaringen delen
Maar wat heeft de mens dan nodig, mijmer ik verder op het liedje. Ik zit weer terug aan de tafel met het team. Als mijn collega klaar is met zijn verhaal, start de volgende collega met haar verhaal over de begrafenis van een dierbare. En daarna de volgende collega. Ondanks het delen van verlieservaringen, is het geen zware verdrietige uitwisseling. Integendeel. We voelen verbinding met elkaar, door deze ervaringen te delen.
Zo simpel kan het zijn
‘Dit is Deel Je Verhaal!’, zeg ik op het einde. Ik kan het niet laten om enthousiast te zijn. Het is ook gewoon zo mooi wat er gebeurt! Keer op keer blijkt maar weer: het delen van onze zienswijzes en ervaringen werkt verlichtend, steunend en verbindend. Zoals de boer deed bij zijn kleinzoon en wij met het team. Dus aandacht, steun, liefde .. of gewoon een luisterend oor, dat is wat we nodig hebben, zo simpel kan het zijn.
