Voor de tweede keer dit jaar ging ik in mijn eentje naar De Berghut in Oostenrijk. Over mijn eerste bezoek schreef ik de blog “Soms komen er parels voorbij“. Alleen al de reis met een vreemde was zo mooi dat ik de neiging voelde om het nog eens te willen ervaren. Maar tegelijkertijd besefte ik dat dit niet kon en hoefde omdat iedere ervaring uniek is. Toch ging ik terug naar De Berghut, dit keer niet om mijn onderneming “te boosten’ maar om mijn boek te schrijven.
De reis ernaar toe was wederom bijzonder. Weer stapte er een vreemde dame in mijn auto waar ik na een rit van bijna duizend kilometer een diepe verbondenheid mee voelde. Een ontmoeting waar ik gemakkelijk weken, zo niet maanden van had kunnen nagenieten. Maar al de eerste avond bleek dat deze reis slechts het tipje van de sluier was. Een voorstelronde tussen de 13 (potentiele) schrijvers liet mijn hart overtoeren maken. Ik voelde het niet alleen in mijn lijf maar had letterlijk het idee dat mijn hart zich een weg naar buiten baande. Daar in de ‘stube” aan de houten tafels met groen gebloemde tafellakens en houten banken en stoelen, leek de wereld even stil te staan. Maar het was niet alleen mijn hart. De energie stroomde, in mijn lijf, tussen de schrijvers en door de ruimte. En deze energie bleef, met enorme pieken en lichte dalen, de hele week hangen. Wat gebeurde hier?!
Nu, een week nadat ik terug ben uit Oostenrijk krijg ik de tip, van iemand die de “achterflap van mijn boek‘ gelezen heeft, om de video van Brené Brown te kijken over de kracht van kwetsbaarheid (aanrader!):
http://www.ted.com/talks/lang/nl/brene_brown_on_vulnerability.html
Terwijl ik dit kijk, voel ik weer hoe mijn energie stroomt, mijn hart op hol slaat en een gevoel van euforie me overvalt. Als Brené Brown de zinnen: “Vulnerability pushed, I pushed back. I lost the fight, but probably won my life back” en “I am enough” uitspreekt, heb ik kippenvel. Dit is zo herkenbaar! Dit is precies waar mijn boek over gaat. Deze boodschap wil ik het liefst van de daken schreeuwen! Het leven kan zo mooi zijn als je de kracht van kwetsbaarheid gevoeld hebt. Als je mag zijn wie je bent. En kijkende naar dit filmpje, besef ik wat ik voelde tijdens de autoritten naar Oostenrijk en de schrijfweek: 13 open, kwetsbare en krachtige mensen bij elkaar die zich niet anders voordeden dan ze waren, wauw…
Heb jij wel eens de kracht van kwetsbaarheid gevoeld?
Hoi lieve Mirtel,
Het enige wat ‘maar’ nodig is, is overgave . . .
En blijkbaar ben jij goed en steeds beter in staat je over te geven en dat wat er is, op dát moment.
Mooi om te lezen 😉
Liefdevolle groet,
Sonja
Hé Sonja,
Ik had al op andere plek gereageerd maar toch ook nog even op deze site. Klopt, overgave en genieten van dat wat er is, is een mooi goed voor mij;-)