Het leven zit vol met verrassingen maar soms komen er parels voorbij. Niet dat je dat op dat moment meteen weet, vaak besef je pas achteraf hoe bijzonder het was, hoe iets in je lijf is gaan zitten om er niet meer uit te gaan.
Ik werd door velen voor gek verklaard: hoe haalde ik het in mijn hoofd om met twee totaal vreemde mensen bijna 1000 km in een auto te stappen? “Stel nu dat het helemaal niet klikt? Wat dan? Dan zit je daar met elkaar opgescheept!”.
Dat kan…maar het kan ook niet, dacht ik. Als ik bij voorbaat al niet moet beginnen omdat de uitkomst onzeker is … tja, dan zou ik veel dingen niet doen in mijn leven, want je weet toch nooit wat precies de uitkomst van iets zal zijn? Al probeer je nog zo krampachtig vast te houden of je doelen te bereiken, het is altijd maar afwachten wat het wordt.
Volgens mij is het net mooi om het leven gewoon te leven. En mijn ervaring is zelfs dat de dingen die sindsdien op mijn pad komen, soms nog mooier zijn dan dat ik zelf had kunnen bedenken. Zoals ook deze ervaring met twee vreemden in mijn auto. Een reis die er uiteindelijk voor zorgde dat ik mijn bedrijfsconcept “eendagmet” bedacht.
Opgesloten in die auto luisterden we naar elkaar, konden we stil zijn zonder ons vervelend te voelen en hebben we heerlijk gelachen en zelfs gehuild. Juist datgene waarvoor anderen mij waarschuwden, maakte deze reis onnavolgbaar mooi.
Naarmate het langer terug is, zie ik steeds meer hoe bijzonder dit was. Ik heb de neiging om het nog eens te willen ervaren maar dat kan niet, hoeft ook niet, lukt niet. Deze ervaring was uniek, zoals andere ervaringen dat ook weer zullen zijn.
Herken jij dit? Heb jij ook wel eens iets gedaan dat door anderen werd afgeraden en een hele mooie ervaring werd?
Hi Mirtel,
heerlijk kort en doeltreffend beschreven!
Groetjes / Leo
Hee die Mirtel!
Terwijl ik sta te strijken (waar dat al niet goed voor is!) denk ik aan je blog en herinner een spreuk over het leven als een trein. Toen ik werd geboren kende ik niemand van de mensen waarbij ik ging wonen. Daar begon mijn reis. Er kwamen reizigers bij en er stapten mensen uit, parels en glazen kralen. De laatste weken in het leven van mijn zusje zaten wij in dezelfde coupé, en we lachten en huilden. Bekeken oude foto’s en spraken over toen en dán, in de toekomst. Zij is uitgestapt, en ik reis verder met weer andere reizigers. En op zeker moment stap ik ook uit, en dan hoop ik dat ik hier en daar een pareltje was voor die andere reizigers!!
hé Ans,
De metafoor van de trein gebruik ik zelf ook wel eens. Mooi hoe jij het verwoordt. En reken maar dat jij ook een parel bent voor, zeker een aantal reizigers, die je op je reis bent tegengekomen!
Coelho schrijft zijn laatste boek over een treinreis. Je zus zit, volgens zijn visie, nu op een andere trein, wellicht komen jij en je zus elkaar in de toekomst op een perron of treincoupé weer tegen. Mooie gedachte toch?
Hoi Mirtel,
Ik kan niet zeggen dat mij nu meteen een ervaring te binnen schiet die, net als de jouwe, aanvankelijk werd afgeraden door anderen, maar uiteindelijk wel heel mooi is gebleken. In ieder geval zie ik nu wat je bedoelt met “parels”, waar je me eerder naar vroeg, en ik denk dat iedereen wel eens een ervaring in zijn of haar leven heeft gehad, die achteraf bezien als een parel kan worden aangeduid. Heel begrijpelijk dan ook dat je daar naar terugverlangt. Ik vind het wel mooi dat je aangeeft de negatieve reacties van anderen op jouw voorgenomen reis, na overweging te hebben gelaten voor wat ze waren, omdat je je afvroeg of je iets niet zou moeten doen alleen maar omdat je niet weet hoe het zal uitpakken, en daar kennelijk juist een uitdaging in zag, en ziet. Dat is natuurlijk zo, alleen maar dat willen doen of ervaren waar je de uitkomst al van kunt voorspellen, dus nooit risico’s willen nemen, dat maakt naar mijn mening het leven er niet bepaald interessanter op. Je kunt je zelfs afvragen of dat eigenlijk wel leven is. Maar goed, ik vind het mooi dat je zo’n bijzondere ervaring, zo’n parel, hebt mogen meemaken en er nu door jouw blog weer over kunt vertellen. Ook jouw eerste artikel vind ik goed gelukt, een alleraardigste introductie van jezelf en je beweegredenen om een blog te starten, kort maar krachtig. Mirtel, ik wens je veel plezier en succes met je blog en zal zeker proberen je updates zoveel mogelijk bij te houden.