Dan nu mijn eerste blog.
Spannend vind ik. Waarom? Geen idee eigenlijk. Misschien dat ik toch benieuwd ben naar eventuele reacties van jou of anderen ondanks mijn levensmotto dat de eventuele goed- of afkeuring van anderen niet leidend is voor wat ik doe of laat. Dus.. doe ik dit voor jou, de reactie, de consequentie en wil ik er iets mee bereiken of doe ik dit voor mijzelf en sta ik open voor alles wat het oproept? Ik kies graag voor dat laatste.
Zelf haak ik snel af als een blog heel lang is. Ik weet niet hoe dit voor jou is, maar een blog lees ik tussen de bedrijven door, omdat ik even pauze neem van mijn werk, even op andere gedachten wil komen, even een kijkje in de gedachtegang van iemand anders wil nemen. Hiermee wil ik niks negatiefs zeggen over uitgebreide verslagen of gedegen opiniestukken van anderen maar als je daar naar op zoek bent, dan spreekt mijn blog jou waarschijnlijk niet aan. Maar goed, dat is een aanname dus laat ik dat nu niet meteen als waarheid zien.
Graag neem ik je mee in mijn gedachtegangen over hoe ik deze wereld ervaar, wat ik mooi vind, wat me opvalt en vooral wat me verwondert.
Vaak zal het daarom gaan over hoe wij als mensen met elkaar omgaan of hoe wij met onszelf omgaan. Want van jongs af aan intrigeert mij al de vraag waarom mensen zich gedragen zoals ze zich gedragen en ook of dat overeenkomt met hoe ze zich voelen. Mijn ervaring is namelijk dat daar een wereld van verschil in kan zitten. Hoe vaak loop je niet met een glimlach om de mond terwijl je van binnen heel wat anders voelt, zeg je dat het goed gaat terwijl dat niet zo is of zit je opeens toch op dat familiefeest terwijl je eigenlijk niet wilde gaan?
Denk jij daar ook wel eens over na? Laat jij je wel eens leiden door de eventuele goed- of afkeuring die je daarvoor krijgt van anderen en doe je daarom dingen die je eigenlijk liever niet zou doen? Ik probeer het steeds minder van invloed te laten zijn, dus hoe spannend ook, dit was mijn eerste blog en hoe de reacties ook zijn, de volgende volgt!
Hoi Mirtel, leuk artikel. Ik denk dat een ieder zich wel herkent in de voorbeelden die je schetst. Houd je berichten kort en krachtig zoals je eerste.
Succes
Bjorn Bos
Zaterdagavond stond er een kleine, krom gebogen jongen met de rug naar het podium in de Limburg zaal. De herkenning lag voor mij in de passie, de gedrevenheid en het vakmanschap van zijn muzikale avontuur. Hij droeg een baggy jeans, een zwart wit geblokte boxershort die herhaaldelijk omhoog gesjord werd, zwart rode sneakers, een zwart jack met cape en ik realiseerde me dat het daar om gaat, in ieder geval in mijn leven, je dromen voor een klein stukje kunnen realiseren, blijven wie je bent, geen concessies doen ten koste van je eigen authenticiteit en aan de overkant op de grote schouwburg muur danste een schaduw, op en neer, met het ritme van The Kyteman Orchestra, veel spa water gecombineerd met Red Bull en het was goed.
Kom maar op al die die volgende blogs: ik zie er naar uit! Ongeacht wat jij er van vindt 😉
Ik ben ook zo´n afhaker bij lange blogs:).
Hoewel dit (voor mij!) een lange was; ik heb hem helemaal uitgelezen: leuk!
Ik blijf je volgen !
Ow: en ik vind je haar leuk! 🙂
Dank voor jullie reacties Bjorn, Sonja, Tilly en Sam!
Ik zal mijn blogs proberen kort en krachtig te houden (en dat is natuurlijk altijd subjectief 🙂
groetjes, Mirtel
Hoi!
Mooie blog Mirtel!!!
En vooral herkenbaar! Waarom doen (wij) mensen wat we doen? We vullen vaak in voor die ander, denken het vaak te weten of te kunnen plaatsen. En niks is minder waar! Het zou zo heerlijk zijn om elk gedrag, elk woord als nieuw te kunnen ervaren, want dat is het gewoon! Elk moment is nieuw als we het voorgaande kunnen loslaten!
Liefs van Ans en ik hoop nog heel veel meer van je te mogen lezen!!
Hallo Mirtel,
Ik heb deze blog gelezen,waarom? omdat ik nieuweschierig was naar het stukje “geheimzinnigheid” achter Mirtel!!
Leuk om te lezen en ondanks het verschil in situatie ik veel dingen herken.
Groet,
Jolanda
dag Jolanda,
haha, ‘geheimzinnigheid’ achter mij… gewoon een open boek hoor 🙂