De boekpresentatie is geweest! Vanaf 17 maart is mijn boek te koop. De presentatie was geweldig, daarover later meer. Wat mijn boek onder andere vertelt, is dat ieder mens zijn eigen perspectief heeft. Een voorbeeld van afgelopen winter:
Mijn partner komt thuis met een enorme bokszak. Dat had hem nu altijd al leuk geleken en zie hier, bij de kringloop voor een habbekrats op de kop kunnen tikken. Nu hield ik vroeger van alle mogelijke vechtsporten die er zijn maar toch maakt dit gevaarte van zeker anderhalve meter hoog en een doorsnede van 50 centimeter me niet blij. Wat een lelijk zwart monster, waar moet die dan staan in ons huis?
Een dag later staat mijn partner met volle glimlach bij de tuindeuren naar buiten te kijken. Als ik vraag wat er is, wijst hij naar buiten. Daar hangt tot mijn schrik de bokszak pontificaal in onze tuin. Niet ergens in een hoekje, nee, in het midden, precies daar waar mijn oog zich op richt als ik de tuin inkijk. Het beeld van de inmiddels kale bomen, klimop, oude stenen en hout wordt in mijn ogen ruw verstuurd door dit zwarte gevaarte.
Mijn partner ziet het probleem niet zo. Er hangen toch ook schommels en je ziet toch ook de plastic glijbaan? Dat klopt, maar de schommels daar kijk je bijna doorheen en de glijbaan is dan toch groen en dichter bij de grond, niet zo midden in mijn blikveld. Ik vraag onze kinderen wat ze vinden van de bokszak in de tuin. ‘Leuk, waar zijn de bokshandschoenen!’ Ja natuurlijk, dat had ik kunnen weten. Maar…eh, vinden jullie het ook mooi? Onze zoon zegt, zonder dat hij de reactie van zijn vader heeft gehoord, precies hetzelfde als zijn vader. Onze dochter zegt, zonder dat ze mijn reactie heeft gehoord, precies hetzelfde als ik. Hm… over smaak valt niet te twisten.
Het is pas een paar dagen uit maar over mijn boek krijg ik nu al hele mooie reacties. Toch twijfel ik er niet aan dat er genoeg mensen zullen zijn die het niet goed, mooi, oké vinden. Natuurlijk vind ik het fijn, die mooie reacties, maar ook die andere reacties mogen er zijn, want ieder perspectief mag er zijn. De kunst is mijns inziens om, welke reacties ook, jezelf trouw te blijven en je eigen momenten te plukken. Paul van loo zong hier tijdens de boekpresentatie een liedje over:
Paul van Loo, blief dichzelf trouw
Even terug naar de bokszak. Ondertussen blijven de sneeuwvlokken vallen en wordt onze tuin bedekt onder een dikke laag sneeuw. Als ik thuiskom zie ik mijn dochter in de tuin verwoed aan de slag met een sneeuwbal die bijna net zo groot is al zijzelf. Zodra ze mij ziet, komt ze op me af. ‘Kijk mama, ik maak een hele grote sneeuwpop precies voor de bokszak zodat je die niet meer hoeft te zien, fijn hè’.
Geluk zit in een klein hoekje. Wat is het leven toch mooi!
Ps1. Na het lezen van deze blog heeft mijn partner de bokszak verplaatst. Alweer een mooie verrassing!
Ps2. Janne verzamelt mooie momenten in de trein, op festivals, overal, erg mooi! Zie: plukjemomenten.