Het leven kan van de één op andere dag totaal anders uitzien. Dat wist ik wel, daar heb ik genoeg voor meegemaakt. Burnout, zelfmoord van mijn broer, overlijden van mijn vader en het moment dat we ons eerste kind kregen, zijn slechts enkele voorbeelden.
Alhoewel het op dit moment een rustige fase in mijn leven was waarin blijheid, tevredenheid en euforie hoogtij vieren, wist ik dat verwarring, pijn en verdriet om de hoek loerden. Het leven is niet alleen lichtheid, zonder zonsondergang geen zonsopgang. Dus het besef dat het leven zijn eigen gang gaat, was voldoende aanwezig om het leven te leiden waar mijn hart sneller van gaat kloppen. Toch besef ik me nu dat ik op de één of andere manier dacht, de onverwachte aspecten van het leven al wel te hebben meegemaakt. Hoe hautain kun je zijn…
Ik kan er nog niet teveel over kwijt. Wel dat oud en nieuw mijn leven op zijn kop heeft gezet. Zekerheden zijn geen zekerheden meer, mijn hele fundament staat op losse schroeven. Ik heb gevoelens ervaren waarvan ik niet wist dat ik ze kon hebben. Gevoelens die ik wil onderzoeken met alle consequenties van dien. En al zou ik deze gevoelens niet verder uitspitten, dat wat het heeft veroorzaakt in mijzelf, kan ik niet meer terugdraaien. Hoe graag ik het misschien ook zou willen, het leven is niet hetzelfde meer.
De verwarring is groot. Pijn en verdriet zijn op dit moment evenzeer aanwezig als blijheid, tevredenheid en euforie. Dat wat zo goed voelt, veroorzaakt tegelijkertijd de pijn. Het is weer zo’n moment in mijn leven dat zowel lichtheid als donkerte tegelijkertijd heel sterk voelbaar zijn. Het is ook zo’n moment in mijn leven waarvan ik weet dat er rationeel geen goede keuzes te maken zijn. Het volgen van mijn gevoel is de enige richting die ik op kan, wil ik eerlijk blijven aan mijzelf. Onafhankelijk van wat de wereld om me heen wil of doet, zal ik me laten leiden door het leven en vertrouwen dat het goed is, wat er ook gebeurt.
Geen idee hoe de dag van morgen uitziet. Maar laten we eerlijk zijn, wie weet dat wel?
kleine gebeurtenissen en grote gebeurtenissen, ziekte, ontslag, geboorte, relatie, plotseling ongeval etc etc…..niemand hoeft zich te menen dat of dat overkomt mij niet want het leven kan in 1 tel totaal veranderen en als je dan niet in jezelf of in een hogere macht gelooft dan kan alles zomaar onder je voeten wegzakken waardoor je je reddeloos verloren voelt.
Heel herkenbaar dus. En daarom kun je wel ervanuitgaan dat morgen hetzelfde zal verlopen als vandaag maar 100% garantie krijg je niet.
Weer to the point geschreven Mirtel, jouw blog, maar je weet het wel mooi te eindigen met een echte kernzin : Maar laten we eerlijk zijn, wie weet dat wel ? Antwoord is: niemand op deze aarde weet dat wel. Veel succes met het vinden van antwoorden in jezelf of buiten jezelf of een combinatie van het een of het ander.
Lieve, lieve Mirtel, wat komt er nu weer op je weg, waar moet je doorheen? Je verhaal roept vraagtekens op, over een heftig life-event, gevoelens en emoties. En die ken ik, heel goed zelfs. Ik bevind me nu voor de tweede keer in mijn leven in een fase die vergelijkbaar is met jouw verhaal. Niets is meer wat het was, en de vraag of dat ooit weer zal zijn……………blijft een vraag. Gevoelens en emoties, hoe verwonderlijk is het om te voelen wat je nooit eerder voelde. Hoe boeiend ook om dat te onderzoeken. Overspoelende gedachten waarvan je niet wist dat je die ooit zou kunnen denken. Woede, haat, intens verdriet, immens gemis, allesverterende liefde. Het dendert maar door, van begin tot eind, van wakker worden tot slapen gaan. Elke dag een gevecht om overeind te blijven en niet de verleiding aan te gaan om toch maar weer…………….. Wat is het eigenlijk moeilijk om jezelf trouw te blijven. Elk moment van de dag toch weer dat sprankje hoop, en de teleurstelling die erop volgt. De ander loslaten, het eigen pad laten gaan, de eigen levenslessen gunnen. En zo bang zijn, zo vreselijk bang dat het misloopt.
Nee, ik weet niet wat morgen brengt. Gelukkig niet. Ik wilde soms maar dat ik gewoon weg kon gaan, weg van alles dat zo’n pijn doet. Van alles wat me doet twijfelen aan mezelf. Maar diep in mij is er ook een weten dat ik goed handel, de juiste keuzes maak, dat mijn overtuiging de mijne is en dat dat goed is. Lieve Mirtel, wat er ook is op dit moment, ik wens je heel heel veel kracht, wijsheid en sterkte toe. Ook dit gaat voorbij, deze mallemolen die jou en mij op dit moment in het leven door elkaar centrifugeert. Het gaat voorbij, hoe dan ook.
Liefs van Ans
wat een mooie reacties, dank jullie wel, inderdaad Ans, hoe dan ook, het gaat voorbij, alles gaat voorbij… 🙂
Komt effe binnen zeg ……… Sterkte Mirtel ….