Waar gaat het om? Vorm of inhoud?
Hans Bremmers vroeg of ik mee wilde doen aan een portret over bezieling, persoonlijke zingeving en inspiratie. Hij koos de foto, daarin was geen keuze.
Mijn eerste gedachte bij de foto? Ik vind de sfeer en kleuren van de foto heel mooi, kunstig gemaakt! Maar vind ik mijzelf mooi…mwah. Maar waarom vond ik dat? De strakke blik in plaats van een glimlach? Vanwege de haren voor mijn gezicht ? De rimpels? De shawl die misschien teveel van het goede is. Dat een klein buikje te zien is?
En ook het delen van deze foto roept ambivalentie op.
Want een foto van jezelf delen? Dat doe je toch niet?!
Maar als ik schrijf als ondertitel bij deze foto:
‘Mijn hart zit in het doorbreken van het taboe op psychiatrie, in kwetsbaar mogen zijn, inclusie en de ander zien. Ik wil graag de mens leidend laten zijn en niet de systemen, verbinden en zo de ruimte geven aan anderen om te zijn wie ze zijn zonder dat ze zich hoeven te verschuilen.
Begint dat dan niet bij mezelf (anders) te durven laten zien? Mezelf niet te verschuilen achter wenselijke plaatjes? Bij niet bang zijn voor het oordeel? Bij het doorbreken van ‘niet helpende’ normen?
Met dank aan Hans deel ik dus deze foto.
