Ken je Kintsukuroi of “gouden herstelling”, een Japanse techniek om gebroken aardewerk mee te repareren?
Een kapotte schaal wordt gerepareerd met een lak waar goudpoeder in vermengd is waardoor de scheuren in goud zichtbaar blijven. Het herstelde keramiek is op deze manier een symbool van breekbaarheid, sterkte en schoonheid.
Verhalen met een gouden randje
We zeggen soms over de verhalen van Deel Je Verhaal: het waren verhalen over helen met een gouden randje.
Dat zette me later wel weer aan het denken… Pratende met (potentiële) sprekers komt een thema geregeld terug: ik ben nog niet zover. Als ik daarop doorvraag dan betekent dat vaker: ik ben nog niet de oude, ik heb nog niet de energie die ik wilde, ik voel me nog niet goed genoeg. Als ik eenmaal op dat podium sta, dan wil ik dat het achter me ligt. Dat ik er klaar mee ben.
Natuurlijk zullen en kunnen we iemand nooit dwingen om zijn of haar verhaal te doen.
Dat spreekt vanzelf. Want als er een stelregel is dan is het wel dat de spreker zelf er echt voor kiest om op dat moment zijn of haar verhaal te doen. Alleen dan kan het stromen, is de voorwaarde geschapen voor een authentieke uitwisseling tussen de spreker en de toehoorders. En als iemand afzegt dan is het blijkbaar nog niet het moment, om welke reden dan ook.
De vraag die het wel bij me oproept is wanneer iets achter ons ligt.
Ervaring op ervaring komt in onze rugzak. De zwaarte van de rugzak is wellicht afhankelijk van hoe we de ervaringen doorleven. Weggaan zullen ze nooit. Ze worden verwerkt in het leven van vandaag. Soms zijn we de stukken nog bij elkaar aan het zoeken. Soms zijn bij het ene schaaltje de gouden herstelbreuken goed te zien en valt een ander kapot. Soms is een schaaltje hoezeer we dat ook wensen niet meer te repareren.
De schoonheid, breekbaarheid en kracht van het leven zit niet alleen in de herstelde schalen.
Ook in de schalen die nog herstellende zijn of in de schaaltjes die geen schaal meer kunnen worden. We kunnen het leven niet vasthouden. De enige zekerheid die we hebben is dat alles verandert, om ons heen en natuurlijk ook bij onszelf.
Soms tot groot verdriet, soms tot grote opluchting.
Ik hoop dat we de schaaltjes met de gouden randen niet tot doel gaan maken en de schoonheid en kracht zien van onze breekbaarheid en de breekbaarheid van het leven.
Want het enige dat we hebben is vandaag.
