Gisteren postte ik deze tekst van Toon Hermans op Facebook.
De bomen komen uit de grond
en uit hun stam de twijgen
en ied’reen vindt het heel gewoon
dat zij weer bladeren krijgen.
We zien ze vallen naar de grond
en dan opnieuw weer groeien
zo heeft de aarde ons geleerd
dat al wat sterft zal bloeien.
Ik schreef erbij: Mijn vader kwam uit een gezin met 17 kinderen. Ik ken(de) de meesten niet goed omdat de familie zo groot is dat zelfs verjaardagen bezoeken een hele opgave zou zijn. Dat deden we dus ook niet, al niet toen ik jong was. Ondertussen heeft de familie al heel wat keren afscheid moeten nemen. Al heb je twee of 16 broers of zussen, het blijft loslaten en afscheid nemen van wat ooit was, wat je met elkaar als broers en zussen hebt gedeeld. Voor en van de achterblijvende enkeling, vond ik deze tekst daarom nog mooier en troostend gevonden op het prentje van mijn oom dat ik deze week ontving. We leven voort, in welke vorm dan ook. #zinnigeswitches
Later die dag had ik een onderhoud met Irène Bovy over mijn websites. Ik vond dat Mirtel.nl niet meer paste bij hoe ik nu te werk ga. Ik schrijf te weinig persoonlijke blogs om een aparte blogpagina in de lucht te houden. Terwijl ik het wel leuk vind om geregeld iets te posten wat ik tegen kom in de krant, tijdens mijn werkzaamheden of een Deel Je Verhaal avond.
Al ‘ bomend’ met Irène ontstond het idee om mijn blogsite om te gooien naar een nieuwssite. Een site waar alles waar ik mee bezig ben samenkomt. Waar ik kan schrijven over mijn ervaringen tijdens mijn werkzaamheden en privéleven maar ook die krantenartikels of quotes kan posten waar ik door geraakt ben.
Dus mijn ‘blogsite’ is per direct ter ziele gegaan. Maar deze site leeft voort, al is het in een andere vorm. En zoals Toon Hermans zo mooi beschrijft: alles wat sterft zal bloeien. Daar gaan we dus van uit 🙂
Tot hoors!