Ze hadden beloofd dit en nu doen ze dat …
Iedere partij heeft wel ideeën waar ik achter kan staan en ideeën waar ik niet achter sta. En als ik die partij dan kies, kan het best zijn dat de ideeën waar ik achterstond, geen voet aan de grond krijgen en andere waar ik niet achter stond wel. Dat betekent niet dat die partij het niet goed doet, wel dat ik mij minder goed vertegenwoordigd voel door ze. Dat ze in de onderhandeling dingen geven en nemen en hierin keuzes maken voor mij in plaats van met mij. Dit heeft te maken met de wijze hoe het is ingericht. Het is een reden van teleurstelling voor zoveel mensen; ‘ze hadden beloofd dat …en nu besluiten ze dit …’.
Mijn vrienden zijn allemaal geweldig
Als ik dan naar mijn vriendschappen kijk. Niemand van mijn vrienden is hetzelfde en niemand van mijn vrienden biedt hetzelfde. We delen wat we delen en we verschillen daar waar we verschillen. Op verschillende thema’s zou ik kiezen voor verschillende vrienden om het op te lossen. Er is niet één vriend het beste of het grootste. Daar gaat het ook niet om. Ze zijn allemaal geweldig, met hun eigen kwaliteiten en interesses. Stel je voor dat ik maar één iemand eruit zou mogen pikken voor al mijn vragen of hulp… ? Gelukkig hoef ik die keuze niet te maken.
Wel kiezen voor één partij?
Bij veel partijen zitten ook meerdere medeburgers die ik ken en vertrouw of waar ik graag mijn vertrouwen aan zou geven. Maar goed dat gaat niet. Want ik moet een keuze maken, één partij en één persoon. Dat snap ik ten tijde van het handmatig tellen van de keuzes. Maar de tijd is veranderd. En dat merk ik ook aan de campagnes. Het wordt steeds persoonlijker. De uitspraken over de ander worden met het jaar harder. Geheimen worden ontfutseld om een ander in opspraak te brengen, om het vertrouwen te schaden. Mensen laten zich verleiden de ander in een negatief daglicht te stellen. Dit alles om zelf zoveel mogelijk stemmen te krijgen en als partij zo groot mogelijk te worden. Want als je groot bent, heb je macht en kun je beïnvloeden. Ik vind het ook vreemd als je bedenkt dat daarna weer alle energie nodig is om het vooral ‘samen’ te doen. Hoe bereiken we nu een wereld in verbinding als we iedere vier jaar met verkiezingen de wereld indelen in “wij” en “zij”?
Zou het niet mogelijk zijn om een ander systeem te creëren?
Wat als ik me als burger niet meer hoeft te verbinden aan een partij en partijprogramma? Stel dat ik in de voorhoede wil zitten en me verkiesbaar kan stellen voor een overkoepelend thema, of meerdere thema’s die me aan het hart gaan? Het uitgangspunt is dat het niet zou gaan dat mijn mening waarheid wordt maar dat ik me geroepen en in staat voel het proces tot aan een gedragen besluit te begeleiden. Dit betekent concreet dat als ik gekozen word, het mijn medeverantwoordelijkheid is om telkens een diversiteit van mensen te betrekken die kennis, kunde en affiniteit hebben bij onderwerpen van dit overkoepelende thema. Zodat bij de besluitvorming de diverse perspectieven benut worden en we gebruik maken van de collectieve wijsheid.
Samen komen tot
Als burger hoef ik dan niet meer te kiezen op een partij maar kan ik kiezen voor een individu per overkoepelend thema. Of op misschien wel meerdere personen per thema. De specifieke mening van die persoon/personen over dat thema of subthema is minder van belang. Wel het vertrouwen dat ik heb in die persoon, vertrouwen betreft de kwaliteiten om dit proces te begeleiden, vertrouwen in de affiniteit van die persoon met het onderwerp en om vertrouwen dat deze persoon in een gezamenlijk proces gaat voor het algemene belang. Maar dit is nog niet alles. Daarnaast word ik gedurende de vier jaar als burger uitgenodigd om mee te beslissen indien ik dat wil. Dit zorgt ervoor dat ik niet maar één keer in de vier jaar mee kan beslissen maar dat ik geregeld op onderwerp actief kan zijn voor mijn stad, provincie, land etc.. En dan bedoel ik geen adviserend referendum maar echt samen besluiten op onderwerpen die ik zelf gekozen heb. En omdat ik mee mag beslissen, betekent dat besluiten, ook mijn besluiten zijn, ook als ze afwijken van mijn eerste gedachtegang. Omdat ik mijn wereld heb kunnen verruimen met andere perspectieven en we samen gekomen zijn tot een gedragen plan.
Vertrouwen en echt kiezen
Mijn betrokkenheid gaat zo veel verder dan eens in de zoveel jaar een stem uitbrengen. Al naar gelang een onderwerp centraal of meer decentraal op de agenda zou staan en al naar gelang mijn persoonlijk interesse, kennis, kunde en affiniteit, blijf ik betrokken. Hoe mooi is dat?! En ik blijf zo ook actief verbonden met de procesbegeleiders over (sub)onderwerpen die mij raken. Het dient daarmee twee doelen. Ik leer procesbegeleiders kennen door de jaren heen en ervaar hoe ze het doen. Ervaar of mijn vertrouwen terecht is. En ten tweede: juist als je de vrijheid krijgt om mee te beslissen, ben ik ervan overtuigd dat je bewuster kiest over welke onderwerpen je mee wil beslissen.
Samen
Zo kan ik nog steeds kiezen op mensen, zelfs voor meer mensen en wordt deze keuze vanuit vertrouwen alleen maar meer en meer gedragen door de praktijk. Daarnaast hoef ik niet meer te kiezen voor links, rechts of het midden en een programma waar ik maar deels achter sta. Een aanvullend voordeel: Individuen of partijen hoeven niet meer te vechten over dingen waar het niet om gaat zoals het grootste worden of op ideeën waarvan het nog maar de vraag is of ze waarheid worden. Dat doen we daarna dan namelijk echt samen. Want dat is het mooie in dit proces. De insteek er samen uit te komen en te luisteren naar ieders standpunten, brengt ons tot ongekend mooie wegen, samen.
#openheid van #systeem #samen #besluiten #gedragen #plan
ps. Het vraagt misschien nog wat meer doordenken voordat het een ‘goed’ idee is of werkelijk een alternatief ontstaat voor het huidige systeem, maar mijn ervaring is dat je vooral moet delen, al zijn het ruwe ideeën om van daaruit samen te komen tot misschien wel een ander plan 🙂
#kwetsbaarheid #openheid
