Hoe is dat nou voor jou?
Ik krijg de vraag gesteld vlak na het moment dat iemand laat blijken erg boos te zijn op mij. ‘Jij hebt mij aan de schandpaal genageld’. Ik weet niet of het letterlijk zo gezegd werd, zo heb ik het gehoord. Het is duidelijk, ik heb iemand iets aangedaan door te doen wat ik deed. De boosheid gaat erover dat ik als vertegenwoordiger van het bestuur van een stichting gesproken heb over ‘lijken uit de kast’. Een uitspraak die velen blijkbaar schuwen. Want ook op het moment van mijn verhaal, werd ik gecomplimenteerd over de inhoud en tegelijkertijd gewezen op de beladenheid van deze term. ‘Het klopt misschien maar dan nog is het beter om dit niet zo te noemen …. ‘ Als ik ‘lijken uit de kast’ opzoek vind ik bij de toelichting: ‘verborgen gebreken’ of ‘onverwachte tegenvallers’. En vaak gebruikt na onverwachte financiële tegenvallers bij overname of fusies. Zeer passend in de context. Maar dat is feitelijk.
Ik krijg de vraag gesteld vlak na het moment dat iemand laat blijken erg boos te zijn op mij. ‘Jij hebt mij aan de schandpaal genageld’. Ik weet niet of het letterlijk zo gezegd werd, zo heb ik het gehoord. Het is duidelijk, ik heb iemand iets aangedaan door te doen wat ik deed. De boosheid gaat erover dat ik als vertegenwoordiger van het bestuur van een stichting gesproken heb over ‘lijken uit de kast’. Een uitspraak die velen blijkbaar schuwen. Want ook op het moment van mijn verhaal, werd ik gecomplimenteerd over de inhoud en tegelijkertijd gewezen op de beladenheid van deze term. ‘Het klopt misschien maar dan nog is het beter om dit niet zo te noemen …. ‘ Als ik ‘lijken uit de kast’ opzoek vind ik bij de toelichting: ‘verborgen gebreken’ of ‘onverwachte tegenvallers’. En vaak gebruikt na onverwachte financiële tegenvallers bij overname of fusies. Zeer passend in de context. Maar dat is feitelijk.
Ik antwoord op de vraag ‘wat het met mij doet’ ook als eerste nogal feitelijk …, vanuit mijn ratio.
‘Ik heb gesproken vanuit mijn rol en niet als ‘Mirtel’, als ik daar persoonlijk op word aangevallen, dan kan ik daar niks aan doen.’ En het is jammer dat het hier persoonlijk wordt gemaakt en de context uit zijn verband wordt gehaald. We hebben zelf het niet persoonlijk gemaakt en bedoeld. Het gaat om feitelijkheden van onverwachte financiële tegenvallers die ons na blijven slepen. Het gaat niet om mensen of om de schuld te willen toewijzen aan mensen. Maar ik snap het wel. We hebben geen invloed op hoe de wereld om ons heen reageert op verhalen die naar buiten komen.
‘Ik heb gesproken vanuit mijn rol en niet als ‘Mirtel’, als ik daar persoonlijk op word aangevallen, dan kan ik daar niks aan doen.’ En het is jammer dat het hier persoonlijk wordt gemaakt en de context uit zijn verband wordt gehaald. We hebben zelf het niet persoonlijk gemaakt en bedoeld. Het gaat om feitelijkheden van onverwachte financiële tegenvallers die ons na blijven slepen. Het gaat niet om mensen of om de schuld te willen toewijzen aan mensen. Maar ik snap het wel. We hebben geen invloed op hoe de wereld om ons heen reageert op verhalen die naar buiten komen.
Pas als ik rustig in de auto zit, alleen, kan ik voelen wat het met me doet.
Mijn oude patroon van ‘aardig gevonden willen worden’, steekt toch even de kop op. Ik kan me verschuilen dat ze ‘mij’ niet aanvallen maar ‘mij in mijn rol’ maar ik kan niet ontkennen dat het me niet raakt. ‘Ziet de ander niet dat het helemaal niet over hem gaat?’. ‘ Moet ik hem nog een persoonlijk berichtje sturen met tekst en uitleg zodat ik kan toelichten hoe het echt in elkaar zit?’. Het zijn gedachten die door mijn hoofd gaan. En het besef dat het daar niet in zit. Het gaat niet om de ander, het gaat om mezelf. Ik heb daar vanuit liefde gestaan. Met een boodschap die wellicht niet leuk is of zelfs hard. Maar zonder oordeel over het verleden of over mensen. Ik heb de plek ingenomen voor het delen van de boodschap. En die plek, de plek van de schijnwerpers, is een kwetsbare plek. Of je daar nu staat in naam van jezelf of in naam van een ander. Dat maakt niet uit. Mensen zien jou staan, horen jouw stem, geven betekenis aan het verhaal dat jij vertelt, vanuit hun eigen context.
Mijn oude patroon van ‘aardig gevonden willen worden’, steekt toch even de kop op. Ik kan me verschuilen dat ze ‘mij’ niet aanvallen maar ‘mij in mijn rol’ maar ik kan niet ontkennen dat het me niet raakt. ‘Ziet de ander niet dat het helemaal niet over hem gaat?’. ‘ Moet ik hem nog een persoonlijk berichtje sturen met tekst en uitleg zodat ik kan toelichten hoe het echt in elkaar zit?’. Het zijn gedachten die door mijn hoofd gaan. En het besef dat het daar niet in zit. Het gaat niet om de ander, het gaat om mezelf. Ik heb daar vanuit liefde gestaan. Met een boodschap die wellicht niet leuk is of zelfs hard. Maar zonder oordeel over het verleden of over mensen. Ik heb de plek ingenomen voor het delen van de boodschap. En die plek, de plek van de schijnwerpers, is een kwetsbare plek. Of je daar nu staat in naam van jezelf of in naam van een ander. Dat maakt niet uit. Mensen zien jou staan, horen jouw stem, geven betekenis aan het verhaal dat jij vertelt, vanuit hun eigen context.
Thuis zoek ik het citaat op dat Brené Brown vaker gebruikt
“It is not the critic who counts; not the man who points out how the strong man stumbles, or where the doer of deeds could have done them better. The credit belongs to the man who is actually in the arena, whose face is marred by dust and sweat and blood; who strives valiantly; who errs, who comes short again and again, because there is no effort without error and shortcoming; but who does actually strive to do the deeds; who knows great enthusiasms, the great devotions; who spends himself in a worthy cause; who at the best knows in the end the triumph of high achievement, and who at the worst, if he fails, at least fails while daring greatly, so that his place shall never be with those cold and timid souls who neither know victory nor defeat.” – Theodore Roosevelt, the Man in the Arena. Delivered at the Sorbonne (Paris) on April 23rd, 1910.
Liefde voor de arena
Ik heb geen moeite met het gebruiken van taal die voor anderen wellicht ‘not done’ is. Het gaat voor mij om mijn eigen intentie en al ging het over lijken, het uitgangspunt was de liefde. En het lijkt misschien niet zo. Maar ik heb best moeite met de plek in de arena in te nemen. Met het nemen van positie, in de schijnwerpers en echt voor mezelf staan. ‘Uit naam van een ander’ was een eerste stap. Uit naam van mezelf in de arena … ook die arena wil ik met liefde gaan omarmen.
Ik heb geen moeite met het gebruiken van taal die voor anderen wellicht ‘not done’ is. Het gaat voor mij om mijn eigen intentie en al ging het over lijken, het uitgangspunt was de liefde. En het lijkt misschien niet zo. Maar ik heb best moeite met de plek in de arena in te nemen. Met het nemen van positie, in de schijnwerpers en echt voor mezelf staan. ‘Uit naam van een ander’ was een eerste stap. Uit naam van mezelf in de arena … ook die arena wil ik met liefde gaan omarmen.
Liefs, Mirtel
