Wat een mooie ontwikkelingen!
Zo las ik eerst het bijgevoegde artikel over de onmisbaarheid van geesteswetenschappen in het onderwijs om vervolgens op zondag een erg interessante uitzending van Tegenlicht te zien: ‘De slimme universiteiten’. Tegenlicht stelt hierin de vraag hoe een toekomstbestendige universiteit er idealiter uit moet zien.
Niks te verliezen
Na de middelbare school besloot ik in de psychiatrie te gaan werken en leren. Geregeld volgde ik cursussen of een opleiding om me inhoudelijk bij te scholen. Na 18 jaar werken op diverse plekken van deze psychiatrische instelling, werd ik gevraagd om als manager een joint-venture BV op te zetten in samenwerking met een zakelijk dienstverlenend bedrijf. Zonder managerservaring besloot ik de uitdaging aan te gaan. Ik had toch niks te verliezen in dit leven, ik kon alleen een ervaring rijker worden.
Een nieuwe wereld
En inderdaad. Los van direct – en indirect leidinggeven waarin ik geen ervaring had, leerde ik offertes schrijven bij aanbestedingstrajecten, een netwerk op te bouwen, contacten te onderhouden met opdrachtgevers, financiële voorcalculaties te maken, kreeg ik uitleg over de financieel balans van de BV en werd ik uitgedaagd om zaken kwalitatief goed maar ook financieel slim te bekijken. Zo leerde ik offertes vraaggestuurd te lezen en creatief te prijzen, zonder op inhoud en kwaliteit in te boeten en werd een nieuwe locatie niet met nieuw meubilair ingericht. Een eigen klusteam knapte de locatie op en een sfeervolle, praktische en doeltreffende inrichting kwam uit de eigen opslagloods of tweedehandswinkel. Een nieuwe wereld ging voor me open. Financieel bewustzijn in combinatie met creativiteit werd hier gevraagd.
Leren en brengen
Ik werd er helemaal enthousiast van! Wat leerde ik veel! Maar ook voelde ik, ‘Wat kan ik veel brengen!’. Want bij het re-integratiebedrijf, was de psychologische insteek van het kijken naar de mens en gedrag, een welkome aanvulling in de benadering van cliënten en medewerkers. Zachtheid en begrip maken namelijk niet altijd stinkende wonden maar zorgen geregeld voor oplossingen waar beide partijen achter kunnen staan. Tegelijkertijd kon de zorg enorm leren van deze financieel transparante en creatieve wijze van werken. In mijn ervaring voelden hulpverleners zich bij een verandering altijd tekort gedaan; ‘Er werd ze weer iets afgepakt’. Maar hoe kan ook het anders als je niet betrokken wordt bij de bedrijfsvoering van het bedrijf? Zo kreeg ik als hulpverlener wel overzichten van de productie en opbrengsten van mijn dienstverlening maar niet van de kosten.
De kracht van diversiteit
Ik leerde nog meer. Bij het re-integratiebedrijf werkten medewerkers vanuit allerlei achtergronden. Van niet geschoold tot universitair geschoold, van ervaring in het leger tot ervaring in de horeca, van doeners tot denkers. Jong, oud, lang in dienst, kort in dienst. Zowel bij het offertetraject als bij de uitvoering van een opdracht, werd gekeken naar een mix van perspectieven en kwaliteiten. Dit zorgde niet alleen voor mooie samenwerkingen maar ook voor creatieve oplossingen waar niemand alleen op was gekomen. Want andere opleidingsachtergrond, levenservaring en werkervaring leidde tot diverse perspectieven en dus ideeën.
Interdisciplinaire studies
En wat zie ik dan bij VPRO Tegenlicht? Het Instituut voor Interdisciplinaire Studies (IIS) ontwerpt voor de universiteit van Amsterdam nieuw onderwijs en combineert meerdere studierichtingen met elkaar, omdat ‘ de wereld ook niet bestaat uit afgebakende vakken of studierichtingen‘. En ‘bij het Forensic Architecture project aan Goldsmiths in Londen ‘doen ze al lang niet anders meer’. Zij werken aan concrete onderzoeksprojecten waar architecten, juristen en journalisten met elkaar samenwerken’.
Maatschappelijke vernieuwing en oplossingen
Wat een mooie ontwikkelingen! Niet pas op de werkvloer maar al in het onderwijs elkaar bevruchten met visies vanuit diverse achtergronden. Want zoals in het artikel zo mooi beschreven staat: ‘Door een holistische benadering kweek je breed ontwikkelde studenten (ik zou willen zeggen: medemensen) die voor maatschappelijk vernieuwing en versterking kunnen zorgen’ . En ‘Voor opleidingen is het noodzakelijk om zo veel mogelijk disciplines in huis hebben om studenten een zo breed mogelijk studieachtergrond mee te geven. Want alleen deze studenten (en dus burgers) zijn het best toegerust om de uitdagingen op sociaal, milieu en technisch terrein op te lossen in een voortdurend veranderende wereld’ .
Gelukkig zijn mijn kinderen nog jong
Terugkijkend heb ik inderdaad helemaal niks verloren met de overstap destijds, wel veel geleerd en mooie mensen ontmoet waarmee ik nu nog verbondenheid voel. Ik besef dat onderwijsvernieuwing niet van vandaag op morgen is ingevoerd. Maar gelukkig zijn mijn kinderen nog jong. Dus dat biedt perspectief. Misschien dat ik me over een aantal jaar ook inschrijf voor zo’n interdisciplinaire studie. Want ik ben ervan overtuigd dat deze integrale vormen van onderwijs de mens alleen maar verrijkt.
Vroeger was het beter … nou, in dit geval denk ik toch van niet.
Dankbaar dat mijn kinderen in deze tijd mogen opgroeien!
